Badanie lekarskie posiada konkretny układ. Obejmuje ono, z różnymi modyfikacjami, badanie podmiotowe (rozmowa z pacjentem-wywiad) i badanie przedmiotowe(fizykalne). Badanie fizykalne składa się także ze ściśle określonych czynności:
- oglądanie, łac. obductio,
- omacywanie, łac. palpatio,
- opukiwanie, łac. percussio,
- osłuchiwanie, łac. auscultatio.
Chciałbym skupić się na "trzeciej" części badania tj. opukiwaniu. W dobie coraz łatwiejszego dostępu do coraz lepszej diagnostyki obrazowej(USG,RTG,TK itp.), niewątpliwie straciło na znaczeniu i jest rzadko stosowane w gabinecie lekarskim. Być może jednak część czytelników pamięta wizytę u lekarza, który przykładając, np. do klatki piersiowej, dłoń jednej ręki, uderzał w jej paliczki przy pomocy palców drugiej ręki. Na tym to właśnie polega- dźwięk, który powstaje w wyniku takiego "opukiwania" różni się w zależności od struktury znajdującej się pod dłonią, co pozwala lekarzom odróżnić stan(dźwięk) prawidłowy od patologii.
Ciekawa jest historia "wynalezienia" tej metody. Jako pierwszy opisał ją w 1761 roku austriacki lekarz Leopold Auenbrugger. Odkrycie opukiwania dla medycyny zawdzięcza on (i cała ludzkość) beczkom z winem znajdującym się w piwnicy jego ojca. Był on oberżystą, który sprawdzał zawartość wina w zgromadzonych przez siebie beczułkach właśnie poprzez opukiwanie ich boków! Dzięki temu wiedział ile wina zostało, a ile musi jeszcze zamówić. Leopold Auenbrugger przeniósł tę czynność w realia ówczesnej medycyny.
 |
| Leopold Auenbrugger z żoną. /wikipedia.pl |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz